می نویسم برای تو آرنیکا

دختر قشنگم... امروز درست 19 هفتست که توی دلم هستی. روزای شیرین و راحت و گاهی تلخ و سخت رو باهم گذروندیم و هنوز نیمه راه هستیم. همیشه فکر می کردم وقتی بیای تو دلم از همون روز اول برات وبلاگ میسازمو می نویسم. اما بازم به این جمله معروف رسیدم که... همیشه اونجوری نمیشه که فکرشو می کنیم. 
بی حالی و خستگی. ماجرای سرویکس و استرس. استراحت نسبی و کلی ماجرا که نذاشت تا امروز برات بنویسم. 
قول میدم کم کم برات ازین نوزده هفته که گذشت بنویسم. 
امیدوارم یه روز با خوندنشون خوشحال بشی. 
دوست دارم. مامان آمنه